Öz babası tarafından katledilen Mustafa Diker’i nefesimiz kesilerek hatırlamak… Gönyeli’de festivalin ortasında kaçırılmaya çalışılan üç yaşındaki yavrucağın haberini yapmak… Henüz üç yaşında tacize uğrayan bir evladımızın olduğunu öğrenmek… İzinsiz girdiği evin sahibini darp ederek, parasını alan zaman zaman sokaklarda kalan bir çocuğun 18 ay hapse mahkûm edildiğini okumak… Ve bu cezayı açıklayan yargıcın şu sözleri: “Suça itilen çocuklar için modern ceza infaz sistemine uygun çocuk rehabilite merkezi YOK!”… 
Ve ülkeye yeniden bir göz atmak… Sanıyorum ki yozlaşmanın, duyarsızlığın ve vicdansızlığın dibine vurduk… Onlar bu ülkenin çocukları… Suça karışan, tacize uğrayan, sokaklarda yaşayan, uyuşturucuya saplanan o bizim çocuklar işte…
Buradan cumhurbaşkanına, tüm bakanlara, yasa koyuculara, uygulayıcılara, Barolar Birliği’ne, savcılara sesleniyorum…
Lütfen artık bu çığlığı duyun! 
Bu el kadar ülkenin her yanından kadına ve çocuğa tecavüz, aile içi cinsel istismar, çocuk suçlu haberleri geliyor… “Bu son olsun” dedikçe, ardı arkası kesilmiyor. Haberlerin detaylarını okuyoruz, sinirden deliye dönüyoruz... Sonra aradan birkaç gün geçiyor ve yine unutuyoruz… Ta ki bir yenisi eklenene kadar…
Gerçekten anlamakta büyük güçlük çekiyorum. Vicdanım kabul etmiyor… Bunlar o kadar basit ve geçiştirilebilecek konular mı ki, SUSUYORUZ, UNUTUYORUZ? Bunlar önemsiz meseleler mi? Bu olaylar başka bir ülkede mi yaşanıyor? Biz birbirimize bu kadar yabancılaştık mı? 
Bu ülkede artık aileler tedirgin… Aileler çocukları için korkuyor…  Artık en yakınımıza karşı bile iğrenç olasılıkları hesaba katar olduk… Çünkü artık ‘aile’ dediğimiz o kurum da güvenli bir yer olmaktan çıktı. Ve ne yazık ki bazı çocuklar, bazı ailelerin yanında büyük risk altındalar…  
Bu böyle daha ne kadar sürecek? Daha ne kadar sapık eş, baba, amca, yeğen haberleri,  daha ne kadar suça itilen çocukların cezalandırıldığını okuyacağız? Daha kaç çocuğun geleceğinin kaybolup gitmesine müsaade edeceğiz? 
Okullarda, ‘Toplumsal Cinsiyet Eşitliği’ ve ‘Cinsel ve Üreme Sağlığı’ derslerine ne zaman başlayacağız?
Çocuğa yönelik istismar vakalarında ciddi anlamda kayıt tutmaya ne zaman başlayacağız? 
Bu suçları işleyen faillerin bir daha bu suçu işlememeleri için enselerinde olacak mıyız?
 İstismar mağduru çocukların rehabilitasyon zorunluluğunu ne zaman sağlayacağız? 
Cinsel istismar mağduru çocuklara elli kere aynı şey anlattırmaktan ne zaman vazgeçeceğiz? 
Artık bu işin suyu çıktı…  Bu ülkenin şirazesi şaştı! Hiç kusura bakmayın! YETER!!!