Devrim Demir
Bir zamanlar en yoğun nüfusa sahip olan köylerden biri olan Akıncılar’da nüfus hızla azalıyor. Gençler köyü terk ederken, gerekçe olarak da ortaya ulaşım çıkıyor.
Köye giriş- çıkışlarda asker ve kimlik kontrolü yapılırken, atış- tatbikat gibi durumlarda da köylü köye hapsoluyor.
Ziyaretçiler de köye girerken çeşitli engellerle karşılaşırken, 42 yıldır bu durum değişmedi. 1975 öncesi adeta merkez olan ve birçok göçmeni de içerisinde barındıran Akıncılar, bugün ise tamamen yalnızları oynuyor.
Hızla nüfus eriyen köyde gençler, çıkmaz sokakta kalmaktan bıktı. Göç aynı hızda devam ederken, köy nüfusu yaşlanıyor, üretim azalıyor, gençler köyü terk ediyor.
En son, nenesini ziyaret edemeyen bir genç kızın gözyaşları ile gündeme gelen “Akıncılar çıkmaz sokak”, bir umut yol projesinin hızlanmasını bekliyor.
Yol kuruluş olacak ama…
Askeri bölge içinden geçerek ulaşımı sağlanan köyde nüfus 5 binlerden 300’e düştü.
Akıncılar’da yaşayan vatandaşların hükümet yetkililerinden en büyük beklentisi ise köye ulaşım askeri bölge dışından sağlanacağı yeni yol projesinin bir an önce tamamlanması.
Bir yandan dört gözle köylerine askeri bölge dışından ulaşım için yol yapılmasını bekleyen köy halkı diğer yandan böyle bir yol yapılacağına dair inancını kaybetti.
Kimse köye dönmek istiyor
Güney Kıbrıs’a en yakın köylerden biri olan Akıncılar köyü, yıllar önce insan kalabalığı ile cıvıl cıvıl iken şimdilerde kaderine terk edildi.
Yıllar önce köyden kaçarak yurt dışında hayat kuranlar, köylerine giriş- çıkışlarda yaşanan sorun nedeniyle dönmek istemiyor.
Akıncılarlılar yaşadıkları köyü “Açık hava hapishanesi” olarak isimlendirirken, her gelen hükümetin verdikleri sözleri tutmadıklarını belirttiler.
Köye girişte sürekli sorun
Akıncılar köyüne gitmek için askeri barikattan geçerek kimlik göstermek zorunda kalan vatandaşlar artık isyan noktasında. Vatandaşlar, yaşanan sorunlar nedeniyle sürekli askerle yüz yüze geliyor.
Yol sorunu, geçtiğimiz hafta tatil için ülkeye gelen ve Akıncılar köyünde yaşayan akrabalarını ziyaret etmek isteyen genç kızın köye alınmaması nedeniyle yeniden gündeme geldi.
Askeri bölgede yaşanan geçiş krizinin polise yansıması ile bölgede gergin dakikalar yaşanmış genç kızın 3 Temmuz tarihinde köye giriş yapmasına izin verilmişti.
5 bin nüfustan…
1974 öncesinde 5 bin kişilik nüfusu, dört ilkokulu, bir ortaokulu, iki sineması, tiyatrosu, futbol sahası ile Kıbrıs’ın en büyük köyü olma niteliğine sahip Akıncılar köyünde 42 yılda ciddi bir gerileme yaşandı.
Ülke içerisinde ve yurt dışında binlerce Akıncılar kökenli vatandaş geri dönmek istese de, ulaşım koşulları başta olmak üzere bir çok noktada engeller çıkıyor.
1974 yılından önce Larnaka ve Lefkoşa’ya eşit mesafede konumlanmış olan köy, bir konaklama yerleşimi olarak stratejik bir öneme sahipti.
Akıncılar halkı ne dedi?
Yusuf Toz: Kimse dönmek istemiyor
Yurt dışında yaşayan yaklaşık 25 bine yakın köylümüz var. Yaşanan bu sıkıntı nedeniyle kimse gelmek istemiyor, ülkeye kesin dönüş yapanlar ise köyleri yerine şehirlerde ev satın alıyor. Bahçelerimiz askeri bölge içinde, sürekli izin almak zorunda kalıyoruz, izin vermiyorlar. 1970 yıllarında köyümüze 15 günde bir veteriner gelirdi, şimdi ise kimse gelmiyor. Her şey lafta. KKTC kimlik kartı olmayan köylülerimiz köye giremiyor. Akıncılar köyü açık hava hapishanesi, kimse köyümüzle ilgilenmiyor. Yaşadığımız yerde mandıralar var hala köyün içinden çıkartılamıyor.
Mustafa Parıldak: 42 yıldır mücadele ediyoruz
Köyümüze girmek için askeri barikat dışında bir yol istiyoruz. Askerden köye gitmek için kullandığımız yol ise çok kötü, yol boyu ışıklandırma yok, kasisler kazaya davetiye çıkarıyor. Bu sorun ile 42 yıldır bu köy halkı mücadele ediyor. Oysa köyümüzün tarihine baktığınız zaman, bugün yaşananları hak etmiyoruz.
Mustafa Eğmez: Var olan yol da sorunlu
Köye girmek için kullandığımız yol trafik kazalarına davetiye çıkarıyor. Eylem yapmamıza rağmen, henüz daha bizim köyümüze ulaşımımızı sağlayacak askeri yoldan ayrı bir yol yapılmadı. Bu da açıkçası bizleri üzüyor. Bunu hak etmiyoruz. Her siyasi yolla i,lgili bir şey söylüyor, söz veriyor ama ilerleme yok.
Şaban Ademgil: Biri de bizimle ilgilensin
Sayın Cumhurbaşkanı artık Rumlarla görüşmeyi bıraksın, vatandaşın köyümüzün yol sorununu çözsün. Yüzünü bizim tarafa çevirsin, köyümüze özgürce giriş çıkış yapmak istiyoruz. Katillik yapanlar 10 yıl sonra cezaevinden çıkıyor, biz yaşadığımız köyümüzde açık hava hapishanesine mahkûm edildik, 42 yıldır çıkamıyoruz.
Ramazan Acar: Yaşanan sorunun kaynağı yol
22 yıldır adaya geldim ve 16 yıldır Akıncılar köyünde ailemle birlikte yaşıyorum. Köye kimlikle girişler kalkmalı, köyün nüfusu her geçen gün azalmakta. Hükümet Akıncılar köyünün yol sorununu çözmelidir. Hiç kimse, yol sorununu küçümsemesin, çünkü yaşadığımız sorunun tek nedeni bu. Askerle bir sorunumuz yok, ama sorunun kaynağı da giriş çıkışlardaki kontrol.
Arif Muslu: Neden sadece Akıncılar?
Köyümüze ulaşımı sağlayacak yeni bir yol istiyoruz. Neden hiçbir köyde giriş- çıkışta kontrol yok da bizde var? Bu ülkede başka sınır köyleri de var. Üstelik bizde güneye geçiş de yok. İşimizi yapıp köye döneriz. Ya da ziyaret için köyümüze gelinir. Bu sorun gerçekten çok uzadı. Artık köy halkına azap veriyor.
İsmail Karaböcek: Hani yapılacaktı?
Akıncılar köyünün yol sorunu çözüldü diye slogan yaptılar. Köylünün sıkıntısı seçilenler yüzünden, düzgün bir yol istiyoruz. Köyde yaşayanlara yeni bir yol imkânı sağlasınlar ne biz, ne asker sorun yaşamasın. Dönemin başkanı Sibel Siber, yol sorunu bitti demişti. Üzerinden üç hükümet geçti. Devlet bir an önce bu konu için bir çözüm üretmeli ve yol sorununu ortadan kaldırmalıdır.
Erkan Mertoğlu: 40 yıldır aynı sorun
40 senedir aynı sorun devam ediyor. Açıklanan yeni yol projesinde, yolun Güney Kıbrıs’a açılacağı da söylenmişti. Kimse verdiği sözün arkasında durmadı, Sayın Akıncı Cumhurbaşkanı olduktan sonra yol projesi tamamen unutuldu. Akıncılar köyü kendi kaderine terk edildi, gelen suyun da köyümüze gelmesini isterdik hepsi sindirilip kaldı
Ali Çakmak: Biz yeni yol istiyoruz
Akıncılar köyünün yolu 1975 yılında yapıldı. Hükümete gelen herkes seçildiği bölgeye hizmet etti. Köy halkı sürekli askerle ters düşerek sorun yaşarken, siyasetçilerin köyümüzle ilgili daha girişken olmasını beklerdim. Sibel Siber bize söz vermişti, ama yolumuz 2016 yılına girdik hala yapılmadı. Askeri barikatta sürekli problem yaşamaktayız, otobüsle tura giden kadınlar kısa bir süre önce köye dönüş yaparken otobüs mülteci otobüsüne benzetildiği için askerde problem yaşandı. Cumhurbaşkanı ve başbakana köyümüzle ilgilenmeleri için sesimizi duyuruyoruz. Akıncılar halkını duysunlar, biz yeni yol istiyoruz.
Kemal Parıldak: Kendi köyümüzde esiriz
Yol sorunu bizim en büyük problemimiz olmakla beraber, 2016 yılına girdik hala kimse buna bir çözüm bulmadı. Yaşadığımız yere evimize asker kontrolünde girip çıkmaktan usandık. Köyün durumu ortada, her şeyden uzak olduğumzu yetmezmiş gibi birde askerle kimlik sorunu yüzünden başımız dertte. Kendi köyümüze esir gibi girip çıkmaktan usandık, toplu olarak kalan 300 insanı da tüketmeye çalışıyorlar köyden. Biz artık yol için kesin bir çözüm bulunmasını istiyoruz, yetkililer Akıncılar köyünün sesini duysun artık
