Diş Hekimliği Fakültesi Doç. Dr. Bilgin Giray, çocukların ilk yaşlarda çiğneme işlemini yapamadıkları için emmeyi bir gereksinim haline getirerek bu refleks ile rahatladıklarını söyledi.
Çocuklarda parmak emme alışkanlığının görülmesinin nedenlerini sıralayan Doç. Dr. Giray, “Parmak emme, doğumdan itibaren 3-4 yaşlarına kadar görülen bir olaydır. Bebeklerin çoğu başparmaklarını emer. Bebekliğinde emme ihtiyacını tatmin için parmağını emen çocuk 1-1,5 yaşından sonra anne memesi özlemini gidermek ve rahatlamak için parmağını emer. Canı sıkılıp kendini oyalamak, uykusu geldiği zaman, tedirgin olduğu zaman ve anneden ayrıldığı zaman parmak emme davranışında bulunabiliyor" dedi.
Damak ve diş yapısını bozuyor
İleri yaşlarda görülen parmak emme davranışının temelinde anne-çocuk ilişkisindeki yetersizlik ve çocukta güven duygusunun yeterince gelişmemiş olmasının yattığını vurgulayan Doç. Dr. Bilgin Giray bu davranışın diş sağlığına etkilerini ise şu sözlerle anlattı:
“Parmak emme davranışı çocuğun diş yapısının şekillenmesinde olumsuz bir etki gösterir. Emme esnasında ortaya çıkan basınçlar sonucunda üstteki dişler ileri itilirken, alttaki dişler de geriye itilir. Bu da alt çenenin geride konumlanmasına yol açar, damak ve diş yapısının dengesini bozar. Bunun fizyolojik yansıması ise konuşma bozukluğu ve kapanışının estetik açıdan kötü görünmesi şeklinde olur."
Erken çözüm bulunmadığı takdirde daimi dişlerin çıkmaya başladığı 6-7 yaş döneminde, çok daha karmaşık bir tedavi sürecinin yaşanabileceğine dikkat çeken Doç. Dr. Giray, “Çocuklarımızı çene gelişimi tamamlanmadan kapanış ve eklem sorunlarından koruyabiliriz. Bu nedenle günümüzde çocukların göz ve işitme kontrolleri gibi ağız yapısının da kontrol altında tutulması gerekiyor" diyerek sözlerini tamamladı.
