Kıbrıs meselesi, artık yalnızca bir müzakere başlığı değildir. Doğu Akdeniz’in siyasi ve stratejik dengelerini belirleyen bir unsur haline gelmiştir. Bu nedenle Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin egemen eşitlik ve iki devlet temelindeki resmi tezinin devlet aklıyla korunması bölgesel istikrar adına zorunludur. Üçlü görüşme bu çerçevede değerlendirilmelidir.
Görüşme sonrasında Rum tarafının duruşunda bir değişiklik olmadığı açık biçimde ortaya çıkmıştır. Rum lider, Kıbrıs Türk tarafını egemen bir ortak olarak değil, Kıbrıs Cumhuriyeti’nin altında bir toplum olarak görmeye devam etmektedir. Bu yaklaşım, Türk halkını yeniden Kıbrıs Cumhuriyeti şemsiyesi altında azınlığa düşürme riskini güçlendirmektedir. Bu nedenle federal bir zemine dönüş ihtimalini çağrıştıran her ifade, sahadaki net siyasi çizgiyi belirsizleştirir ve Kıbrıs Türk halkının kazanılmış statüsünü tehlikeye atar.
Cumhurbaşkanı Tufan Erhürman’ın sunduğu metodoloji diplomatik bir girişim olarak değerlendirilebilir ancak mevcut uluslararası atmosferde bu tür adımların Kıbrıs Türk halkını yeniden eski yapının içine çekme riski taşıdığı göz ardı edilmemelidir. İki devlet vizyonu yalnızca bir siyasi tercih değil, halkımızın güvenliği ve geleceği açısından stratejik bir zorunluluktur.
Görüşme sonrasında Güney Kıbrıs basını tarafından ortaya atılan iddialar farklı bir tartışma alanı açmıştır. Rum basını Erhürman’ın toplantı sırasında dışarı çıkarak Türkiye Cumhuriyeti Dışişleri Bakanı Hakan Fidan ile görüştüğünü iddia etmiş ve bunu Ankara’nın süreçte belirleyici olduğu algısını yaratmak için kullanmıştır. Bu propaganda yöntemine rağmen dikkat çeken asıl unsur Erhürman’ın verdiği yanıttır. Görüşmenin Hakan Fidan ile değil, Lefkoşa Belediye Başkanı Mehmet Harmancı ile yapıldığını belirtmesi mümkündür; fakat bunu teyit için Rum lider Hristodulidis’i işaret etmesi diplomatik açıdan şaşkınlık yaratmıştır. KKTC Cumhurbaşkanının böylesine kritik bir görüşme sürerken teknik bir belediye konusunu telefonla görüşmek için dışarı çıkması ve bunu açıklarken Rum liderini şahit göstermesi temsil ciddiyetiyle bağdaşmamıştır. Kıbrıs gibi stratejik bir konuda zamanlama ve yöntem, içeriğin kendisi kadar önem taşır.
Bu çerçevede Dışişleri Bakanı Tahsin Ertuğruloğlu’nun değerlendirmeleri devlet sorumluluğunun gereğidir. Bakanlık, dış politikanın çerçevesini korumak ve iki devlet vizyonunu uluslararası arenada savunmakla yükümlüdür. Ertuğruloğlu ayrıca Avrupa Birliği’nin Kıbrıs meselesindeki tarafgir tutumuna dikkat çekmiş ve AB’nin tek taraflı biçimde Johannes Hahn’ı devreye sokma girişimini Kıbrıs Türk tarafına yönelik bir baskı ve oldu bitti manevrası olarak nitelendirmiştir. Bu tür adımların Birleşmiş Milletler çatısı altında yürütülen diplomatik çabalara zarar vereceğini vurgulayarak Hahn’ın muhatap alınmasını doğru bir yaklaşım olarak görmemiştir. Bu uyarı bir polemik değil, devlet çizgisinin korunmasına yönelik sorumluluk bilincidir.
CTP Milletvekili Asım Akansoy’un bu değerlendirmelere verdiği tepki ise dikkate değer bir çelişki barındırmaktadır. Akansoy, Dışişleri Bakanının Cumhurbaşkanını basın önünde eleştiremeyeceğini savunmuş; fakat aynı açıklama içinde kendisi Dışişleri Bakanını eleştirmiştir. Dış politika devletlerin en hassas alanıdır ve parti refleksleriyle yorumlanamaz. Kıbrıs meselesi, ideolojik yaklaşımların değil devlet aklının belirlediği bir sahadır.
Kıbrıs Türk halkı, yıllardır sonuç üretmeyen müzakere süreçlerinin yükünü taşımaktadır. Bugün halkın beklentisi nettir. Egemenliğin tartışma konusu yapılmadığı, iki ayrı devletin yan yana yaşayabileceği sürdürülebilir ve kalıcı bir düzen. Bu hedef yalnızca bir siyasi tercih değil, bölgesel gerçekliğin dayattığı bir zorunluluktur.
Kıbrıs gibi kritik bir konuda devlet çizgisinin korunması, güçlü bir müzakere zemini oluşturmanın tek yoludur. Diplomasi esneklik ister ancak belirsizlik kaldırmaz. Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin geleceği, kararlı ve tutarlı bir siyasi duruşla güvence altına alınabilir. Devlet politikasının sürekliliği, ulusal çıkarın en güçlü teminatıdır.