Bugün bir hırsızlık duyarsınız, yarın bir kadın cinayeti… Ertesi gün çocuk istismarı, bir başka gün organize dolandırıcılık… Toplumun her kesimi, her yaştan insan bir suçun ya mağduru ya da faili oluyor. İnsanlar sokakta yürürken arkasına bakar hale geldi. Kapılar çift kilitli, yürekler ise daima tedirgin.
Suç sadece fiziksel değil; sözle, klavyeyle, makamla, rütbeyle işlenen o kadar çok suç var ki… Ama çoğu zaman cezasız kalıyor. Çünkü suçlular bazen kravatlı, bazen dayılı, bazen korumalı oluyor.
Suçluların Cesareti, Toplumun Sessizliği
Bugün suçun bu kadar yaygınlaşmasının sebebi, cezasızlık ve alışkanlık. İnsanlar adalet aramaktan vazgeçti, çünkü bulamıyorlar. Suçlular ise, yakalansalar bile kısa sürede salıveriliyor. Bu da yeni suçların önünü açıyor, cesareti körüklüyor.
Medya, kimi zaman suçluyu normalleştiriyor. Dizi karakterleri mafya liderlerini övüyor, dizilerde yasadışı işler yapanlar zengin ve etkileyici gösteriliyor. Gençler ise bu sahte güce hayranlık besliyor. Böylece suç bir seçenek değil, hedef haline geliyor.
Sistem, Suça Zemin Hazırlıyor
Adalet sistemi ağır işliyor, güvenlik zafiyetleri diz boyu. Eğitimsizlik, yoksulluk, işsizlik gibi sorunlar suçun kaynağını oluşturuyor. Ama kimse bu kaynakları kurutmak istemiyor. Çünkü bu düzen birilerine fayda sağlıyor. Suçtan beslenen, suçla büyüyen bir yapı var. Bu yapı, suçu durdurmak istemez onu yönetmek ister.
Toplum Olarak Uyanmazsak…
Eğer bugün bu gidişata dur demezsek, yarın suç sıradan bir yaşam biçimi olacak. İnsanlar kendi adaletini sağlamaya kalkacak. Güvenlik görevlileri yerine silahlanan siviller olacak. Herkesin herkesle savaştığı, hukuk yerine korkunun hâkim olduğu bir düzene evrileceğiz.
Artık yeter demenin vakti geldi. Suçu aklamayan, suçluyu yüceltmeyen, mağduru yalnız bırakmayan bir toplum inşa etmezsek, kaybeden sadece bireyler değil, geleceğimiz olacak. Teminatla serbestlik ve suç işlemeye devam.