Sessiz sedasız büyüyen bir tehlikenin içindeyiz. Herkes farkında ama kimse gerçekten müdahale etmiyor. Göz göre göre gelene sırt çevriliyor. Devletin eli kolu bağlı, toplum ise “bana dokunmayan yılan” zihniyetiyle hareket ediyor. Oysa o yılan artık hepimizin ayak bileğine dolanmış durumda. Tehlike büyüyor… gram önlem yok!
Hangi Tehlike?
• Kadın cinayetleri: Artıyor. Gündem oluyor, unutuluyor, tekrarlanıyor. Önlem? Yok.
• Uyuşturucu kullanımı: Artık ilkokul çağındaki çocuklar bile risk altında. Mahalle köşeleri zehirleniyor. Önlem? Yok.
• Şiddet ve saldırganlık: Trafikte, okulda, hastanede, sokakta… Nerede bir tartışma varsa, sonunda bir yumruk var. Önlem? Yok.
• Çocuk istismarı: Üstü kapatılıyor, cezalar caydırmıyor, sistem çocuğu değil failini koruyor. Önlem? Yok.
• Çevre ve doğa tahribatı: Dere yataklarına evler yapılıyor, ormanlar ranta kurban ediliyor. Önlem? Yok.
Ve tüm bunların ortasında yükselen bir sessizlik var. Yetkililerin suskunluğu, halkın alışmışlığı ve sistemin umursamazlığı… İşte bu sessizlik en büyük tehlike.
“Önlem” Dediğimiz Şey Ne?
Önlem, sadece yasa çıkarmak değil.
Önlem, sadece afiş asmak değil.
Önlem, gerçekten harekete geçmek demek.
Önlem, cesaret ister, sorumluluk ister.
Ama ne yazık ki, bizde bol bol göz yummak var. Bol bol suçluyu “mazur” görmek var. Bol bol “kader” deyip geçmek var.
Uyarılar Duyulmadığında Ne Olur?
* Bir çocuğun çığlığı duvarlarda yankılanır, ama kimse duymaz.
* Bir kadın “beni koruyun” diye defalarca başvurur, sonunda toprağa gömülür.
* Bir genç “geleceğim yok” deyip intihar eder, ertesi gün başka bir gündem konuşulur.
Bütün bunlar olurken biz ne yapıyoruz?Hiçbir şey.
Çünkü “gram önlem yok” bu ülkede.
Tehlike artık kıyıda değil, merkezde. Sadece birkaç kişinin değil, hepimizin hayatına dokunuyor. Ama biz hâlâ önlem almadan, seyirci kalmaya devam ediyoruz. Bu sessizlik sürerse, bu umursamazlık devam ederse, sonrasını söylemeye bile gerek yok…
Çünkü bazen alınmayan bir önlem, yüzlerce hayatın sonu olur.