UNESCO tarafından korunması gereken dünya soyut kültür mirası listesine alınan, İngiliz kraliçesine hediye olarak sunulan, Leonardo Da Vinci’nin ünlü Son Akşam Yemeği tablosunda yer alan, beş asırdan beri ada topraklarında hayat bulan Lefkara Nakışı, geliştirilen teknik ve desenlerle ilgi odağı olmaya devam ediyor.
Bu el işiyle ilgili tarihçe ve teknik bilgileri de içeren Şenay Ekingen’in “Lefkara Nakışı” adlı kitabı, ikinci baskısıyla yenilendi.
Venedikliler döneminde asilzadelerin mekanı, daha sonra Türk ve Rumların birlikte yaşadığı Larnaka yakınlarındaki Lefkara köyünden adını alan, Venedik Danteli ile Beyaz Nakış’ın karışımından türeyen, o günden bu günlere beş asırdan beri Lefkara civarındaki köylerde, ardından göçlerle Kuzey Kıbrıs’ta Geçitkale-Boğaziçi-Akıncılar civarında yoğunlaşan Lefkara İşi, desen, şekil, işleme teknikleri, tarihçesiyle kitapta yer alıyor.
Birinci baskısının ardından derlenen yeni bilgilerle, özelikle işleme teknikleri ve tarihçeyle ilgili 20 sayfaya yakın yeni eklemeyle geliştirilen ikinci baskıda, nakışın felsefesiyle ilgili derlemeler ve kimlikle ilgili vurgular da yer alıyor.
Araştırmacı-Yazar Özkan Yorgancıoğlu’nun önsözdeki ifadesiyle; “Nakış, kumaşa yazılmış yazıdır… Sevgiliye gönderilmiş mesaj, ona yazılmış mektuptur… Bütün mesele mesajı algılayabilmek, mektubu okuyabilmektir. Okumasını bilenler, aynı yazıdan aynı mesajı alırlar. Ama nakışla gönderilen mesaj, kişiye özeldir... “
“… Kıbrıs Türk insanı yüzyıllardır süzülüp gelen, karışıp iç içe geçmiş kültürlerin varisidir. Bu süzülüp özümsenmiş özlü yazıya kendi kimliğini de eklemiştir. Nakışın şekline, boyutuna ve rengine, attığı her ilmiğe kültürel imzasını vurmuştur…”
