Bir bebek…Yaşam mücadelesi veriyor küçücük bedeniyle… Bölünmüş bu adanın şanssız çocuklarından… Onu bile siyasete alet ettik ya! Bravo bize… Her geçen gün insanlıktan biraz daha uzaklaşarak koca bir alkışı hak ediyoruz… Ona zaten yeterince zaman kaybettirdik… O hiç oynatamadığı bedeniyle, zor aldığı nefesi ile hayatta kalmak içim umut ışığı ararken, biz onun üzerinden hamasete, kavgaya, sidik yarışına devam ediyoruz…
Asya bebeğin tedavi masraflarının kim tarafından karşılandığının ne önemi var ki!  Minik bir bedenin yaşama tutunma savaşı bu… Kıbrıs Rum Yönetimi ona sahip çıktı…İmkanı var ve yaptı, yapabildi…  Bu bizim gerçeğimiz…  Ama gelin de büyük resme bakalım Asya’nın penceresinden… 
Yüzleşmemiz gereken çok şey var orada…   Vazgeçin artık şu siyasi demagojiden de gerçeklerle yüzleşin… KKTC’deki sağlık altyapısına, yetersizliklerine  ve çaresizliğe bakın… Asya ne ilk ne de son olacak… O aslında sistemin tokat gibi yüzümüze vuruşunun simgesi… Biz değil miyiz yıllardır kanser, kalp hastalarımızı Güney’e, TC’ye gönderen? 
Asya bebek bugün eğer kendi evinde, ülkesinde  tedavisini olamıyorsa, hepimizin evinden birileri, ameliyat olmak, tedavi almak için kendi ülkesinden başka bir ülkeyi  tercih ediyorsa, devlete yapılabilecek ameliyatlar bile sırf özele fayda sağlansın diye sevkler yapılıyorsa, sağlık sistemine ve hekime güven kalmadıysa, kanser hastaları ilaçsız kalıyorsa, bir de imkanlarımız bu kadarsa, Asya da gider, Ahmet dayı da, Fatma teyze de… Biz beceremedik? Yapamadık! Kabul edin… 
Ama bu gerçekler  bir bebek üzerinden kavga edilecek saygısızlığı da hak etmiyor… Evet KKTC devleti veya Sağlık Bakanlığı Asya bebek için gerekli olan ilacı ve tedavi masrafını  karşılayamadı… Ancak şu noktada eksik kalındığı da bir gerçek;  koordinasyon ve çare arayışı…
Kuzeydeki sivil toplum örgütleri, dernekler ve aile devletin yapması gerekenleri kendince üstlendi… Ve başarılı da oldu… Asya bugün gülümseyerek Güney’de tedavi almaya başladı… Hadi şimdi kızalım birbirimize… Güneyi alkışlayanlara “Rumcu”, kuzeyde katkı sağlamaya çalışanlara “Zavallı”  diyelim… 
O minik bedene, gülüşe ve ailesine biraz saygı lütfen! 
Sağlık bir insan hakkıdır! Her nerede alınıyorsa alınsın! 
Şimdi biraz vicdanla birlikte düşünelim… Ve Asya’nın hayata tutunması için umut ve dua edelim…