Gizem Özgeç'in köşe yazısı...
Bugüne şöyle bir haberle başladık: “İskele ilçesinde bu sabaha yakın bir barda çıkan kavga sonrasında başına aldığı darbeler sonrasında ağır yaralanan Hüseyin Mavideniz (29) hastaneye kaldırılırken hayatını kaybetti”… Ne güzel bir gün daha değil mi?
Cinayet, hırsızlık, soygun, gasp, darp, fiziksel ve psikolojik şiddet, kapkaç, tecavüz, taciz, trafik cinayetleri... Bir günde ne kadar çok şiddet haberiyle karşılaşıyoruz, farkında mısınız? Medyada karşımıza çıkan haberler ise buzdağının yalnızca görünen kısmı…
Hepimiz, hemen hemen her gün, gündelik hayatın her alanında şiddetin bir türüyle karşılaşır olduk…Ülkede resmen suçlu ordusu üreyerek çoğalıyor.
Polisimiz, güvenlik mensuplarımız da şaşkın ve çaresiz... Vatandaş desen kendini evinde bile güvende hissetmiyor… Herkes tedirgin… Avukatı da, öğretmeni de ev hanımı da memuru da esnafı da, evden çocuğunu okula gönderen anne de, hatta siyasiler de… İnsanlar geceleri dışarıda yalnız yürümeye korkuyor, arabasını ıssız yere park etmeden endişe duyuyor, evini kilitlemeden sokağa çıkamıyor hatta evdeyken kapı çaldığında yüreği hopluyor… Çünkü ülke adi olaylarda yangın yerine dönüşmüş durumda….Bir yanda ekmek kavgası, diğer yanda tehlikeli sınırları çoktan aşan şiddet olayları… Kadın, erkek, çocuk hatta hayvanlar bile şiddet vakalarında hedef halinde…. Şiddet çığ gibi büyüyor, önüne geçilemeyen bir şekilde birçoğumuzun hayatını, fiziksel ve ruhsal sağlığını etkiliyor ve her geçen gün daha da tehlikeli bir hal alıyor…
Suçlarda patlama var… Bir çeşit suç salgınına bulaşmış haldeyiz… Son yıllarda giderek artan bir şiddet sarmalı içerisindeyiz. Bu durum sokaktaki insanlara, gençlere yönelmeye hatta artık herhangi bir nesne gözetmeksizin yaygınlaşmaya başladı. Şiddet, birbirini besleyen bir şekilde artıyor…
Ülkede her gün yumruklar, tabancalar, bıçaklar konuşuyor… Kimse birbirine tahammül göstermiyor. ... En küçük bir gerginlikte küfürler, tehditler, bıçaklar, kurşunlar havada uçuşuyor… En ürkütücü kısmı da bunlar toplum arasında giderek normalleşiyor...
Ben, her şeye rağmen, polisimize teşekkür ediyorum… Çünkü onlar da artık kelle koltukta mücadele veriyor… Ama bir şeyler yapalım… Hep birlikte… Daha fazla ölmeden, öldürülmeden, şidd
