Karakuş Öz yazdı...

Yeter artık. Her yıl aynı tiyatro. Aynı masada dönen aynı oyunlar. Emekçinin alın teriyle alay edenler, bir yandan lüks içinde yaşarken, diğer yandan “dengeyi koruyoruz” diyerek halkın gözünün içine baka baka yalan söylüyor. Ne dengesi? Ne geçimi? Asgari ücretle bir ay değil, bir haftayı bile tamamlamak artık mucize.

Patronların kârı rekor kırıyor, devlet vergiyle vatandaşı boğuyor, sendikalar ise masada sadece dekor. Emekçi bu ülkede sadece “istatistik”. Sırtında sistemin yükü, elinde yokluk. Bu ücret, adalet değil. Bu, sistematik bir yoksulluk politikasıdır. Geçinme değil, görmezden gelinme meselesidir bu. Bugün asgari ücret konuşulmuyor. Bugün halkın sabrı test ediliyor. Ve bu sınavdan geçemeyecek olan, açlığa mahkum edilen milyonlar değil; bu düzeni kuranlardır.

SAHNEDE KİMLER VAR???

Bir yanda işveren temsilcileri, diğer yanda hükümet yetkilileri, bir köşede işçi sendikaları… Ama masadaki sandalye sayısı bile işçilerin temsilini yansıtmıyor. Oysa dışarıda milyonlarca emekçi, nefes almak için bu masadan çıkacak kararı bekliyor. Ne yazık ki her sene olduğu gibi bu yıl da emekçinin sesi bastırılıyor, gerçek enflasyon rakamları masadan kaçırılıyor, geçim değil istikrar(!) konuşuluyor.

Asgari ücret, sadece bir rakam değildir. O, bir annenin çocuğuna süt alıp alamayacağıdır. Bir öğrencinin okula tok gidip gidemeyeceğidir. Bir kiracının evinde kalıp kalamayacağı, bir çalışanın borçla mı yaşayacağıdır. Bu ücretle yaşamak demek; plan yapamamak, umut kuramamak, hep tedirgin olmak demektir. Ve bu yıl da o tedirginlik bir kez daha sahnede.

Gerçeklikten kopmuş kararlar…

Bir masa etrafında alınan karar, sokaktaki gerçeğe uymuyorsa o karar adil değildir. Bugün açıklanacak olan asgari ücretin, hiçbir ekonomik gerçeklikle uyuşmayacağı herkesin malumu. Çünkü bu ülkede geçim, artık sadece parayla değil, sabırla ve sağlıktan ödün vererek sağlanabiliyor.

Asgari ücret kaosu yine sahnede. Ve bu sahnede en çok ezilenler, en az konuşanlar yine hayatlarını sessizce yeniden kurmaya çalışıyor. Onların sesi duyulmadıkça, bu kaos asla sahneden inmeyecek.